Dzień Sekretariatu Osób Szczególnej Troski
W sobotę, 27 kwietnia 2024 po raz trzeci obchodzić będziemy Dzień Osób Szczególnej Troski. W ogólnoświatowym Kościele od kilku lat działa nowy departament pod nazwą Adventist Possibility Ministries (APM), który udziela duszpasterskiego wsparcia i pomaga wyznawcom w dostrzeżeniu ich wyjątkowych, mocnych stron i możliwości danych im przez kochającego Boga do służby, pomimo przeróżnych barier związanych z np. niepełnosprawnością.
W naszym kraju żyje około 5,5 mln osób z niepełnosprawnością, a zatem co siódmy Polak jest osobą z niepełnosprawnością. Oczywiście mówimy tutaj o wszystkich rodzajach niepełnosprawności – ruchowej, psychicznej, wrodzonej i nabytej, widocznej i niewidocznej czy niepełnosprawności sprzężonej. Być może wielu z nas o niepełnosprawności wie niewiele – jakie są jej rodzaje, jakie problemy mają osoby z niepełnosprawnościami, z czym muszą mierzyć się na co dzień, dlatego w kontakcie z takimi osobami czujemy się niepewnie, a nawet niekomfortowo. Nie wiemy jak zareagować, o czym rozmawiać, nie wiemy, czy wypada nam zapytać o przyczyny niepełnosprawności albo zaproponować pomoc. Tak bardzo nie chcemy sprawić przykrości, że sami czujemy się niepewnie. Takie zachowania społeczne w zakresie zrozumienia potrzeb osób z niepełnosprawnością możemy zauważyć również w Kościele. Z najróżniejszych przyczyn możemy czuć się skrępowani, choć – patrząc na to zdroworozsądkowo – nie mamy ku temu powodów, bo przecież jesteśmy chrześcijanami, a wzór Jezusa, który w swoim ziemskim życiu troszczył się o ludzi, w tym zwłaszcza o cierpiących, powinien nam pomagać.
Aby przełamywać pewne bariery i zauważać potrzebę integracji oraz duszpasterskiego wsparcia osób z niepełnosprawnościami, Kościół w Polsce powołał SEKRETARIAT OSÓB SZCZEGÓLNEJ TROSKI. To „raczkujący” oddział służby, który nie jest „programem”, ale „ruchem” prowadzonym przez Ducha Świętego, powołanym, aby wspierać osoby z niepełnosprawnością w dostrzeżeniu ich wyjątkowych i mocnych stron oraz darów danych im przez kochającego Boga. Są osoby, które pomimo niepełnosprawności chcą włączać się w życie zboru, misję i różne inne aktywności Kościoła. Dlatego trzeba się postarać im to umożliwić, otworzyć na nowe możliwości współpracy, wzajemnego wsparcia i okazania troski.
„Wszyscy są utalentowani, potrzebni i cenni!” – to hasło, które towarzyszy od kilku lat podczas tego szczególnego szabatu.
Zaangażujmy się do wspólnego budowania adwentowej społeczności!
Wspólnie możemy więcej, a nasza postawa wobec niepełnosprawności może być wzorem służby dla Boga.
Z pozdrowieniami,
Beata Śleszyńska – Dyrektorka Sekretariatu Osób Szczególnej Troski